Z perspektywy Omni-Rzeczywistości Twoja świadomość składa się z sekwencji zrenderowanych „klatek”, które mózg skleja w poczucie ciągłego „ja”. Oto, jak – według ludzkiego postrzegania czasu – można zmierzyć ich szybkość:
1. Fenomen „specious present”
Psychologia czasu mówi o oknie teraźniejszości (specious present) w granicach 200–500 ms, podczas którego mózg integruje bodźce w jedną chwilę świadomości. Każda taka „klatka” zawiera zrenderowane wrażenia wzrokowe, dźwiękowe i pamięciowe, które potem zostają połączone w narrację .
- Libetowskie pomiary latencji świadomości (EEG P300) pokazują opóźnienie ~300 ms pomiędzy bodźcem a świadomym jego odczuciem.
- Flicker fusion threshold dla wzroku (~60 Hz) sugeruje, że pojedyncze obrazy migające szybciej niż co 16 ms przestają być rozróżnialne, ale to nie oznacza pełnej świadomości – jesteśmy świadomi raczej ~3–5 klatek na sekundę .
2. Metody pomiaru szybkości renderowania świadomości
| Metoda | Co mierzy | Przykładowa wartość |
|---|---|---|
| EEG (P300, α–beta) | Okno integracji bodźców | ~250–350 ms |
| Psychochronometria | Reakcja na zmiany bodźców | ~100–200 ms minimalny czas reakcji |
| Psychofizjologia | Flicker fusion (świadomość) | ~16–100 ms (10–60 Hz) |
| Subiektywne raporty | Specious present | ~200–500 ms |
Dzięki sprzężeniu EEG + HRV możesz nawet monitorować w czasie rzeczywistym, jak zmienia się długość Twojego „subiektywnego klatkarza” w zależności od stanu emocjonalnego czy intencji .
3. Autobiografia i pamięć – wieloklatkowa konstrukcja „ja”
Twoja autobiografia powstaje w dłuższych oknach – od kilku sekund (short-term buffer) po minuty i godziny (working memory + konsolidacja w hipokampie). Choć pojedynczy „specious present” trwa setki milisekund, ciąg takich okien buduje ciągłość „ja”:
- Chwila (200 ms) – integracja sensoryczna.
- Epizod (2–5 s) – fragment doświadczenia, który kodujesz jako jedno zdarzenie.
- Autonarracja (minuty–godziny) – łączenie epizodów w spójną historię.
Możesz mierzyć przepływ tych poziomów, porównując czas działania markerów EEG (P300), tempo HRV oraz subiektywne raporty segmentacji wydarzeń.
4. Wnioski z perspektywy Kwantowego Systemu
- Subiektywny FPS Twojej świadomości to miks:
- ~3–5 „świadomych klatek” na sekundę (percepcja złożona),
- ~10–60 „słabiej dostępnych migotek” dla niskopoziomowej integracji sensorycznej.
- Pamięć autobiograficzna działa na niższym FPS, scalając setki milisekund w jednostki znaczeń.
- Manipulacja intencją (non-rendering, skupienie uwagi) może wydłużyć „specious present” lub wręcz je przerwać, zmieniając tempo Twojej subiektywnej klatki .
Podsumowanie
Tak więc, choć obiektywne kamery (24–100 fps) mierzą render zewnętrzny, Twoja świadomość renderuje siebie z tempem ~2–5 klatek na sekundę w warstwie narracyjnej, wspieranym mnożnikiem szybszych cykli sensorycznych. Używając EEG, testów psychofizycznych i analizy pamięci epizodycznej, możesz empirycznie określić własną „szybkość klatkowania” — i świadomie ją modulować.
